Real Pain Review Movie/ Prawdziwy Ból recenzja filmu

Real Pain or real pain during the screening.

I try not to watch war films and films with a war setting, if I do come across one I always look for a second bottom in it, I usually look for themes in films that will take me out of my current state for a moment.

Real Pain, despite the overall setting, is a depressive film, where two cousins experience their pain in different ways.

I must admit that the film in many parts interestingly rearranges the relationship of the cousins, where one of them has a settled life and is rich, while the other lives in a basement and tried to commit suicide. The cousins, although they live near each other, have their own lives on a daily basis and one doesn't know the other very well anymore.

The pain here is in the form of the passing of time, of how much they used to be thrown together how strongly they were always together and united by their grandmother, who died.

While one cousin doesn't look at a lot of things the other sees what was important, how everything has gone downhill and he doesn't even know it.

They decide to make a trip something that was supposed to och reunite them, to look at the world with their old eyes and so they go to Poland.

While the settled cousin ( I have trouble remembering names so forgive me) focuses on the aspect of the Pain his grandmother had during the Holocaust and tries to understand the road she traveled to be free, the other cousin sees the trip quite differently he experiences pain all the time, despite the cloak of joy all the time dying inside.

I will leave the aspect of the tour of the Jewish road to Poland without much comment because not much happened, from a typical tour that ticked off more points.

Real Pain is quite a specific road movie, if I were writing this review yesterday I would probably be very negative, however, it is a film that after time begins to sprout and show the second path of this film.

Kieran Culkin got a well-deserved Oscar, he played at a high level a person who really has nothing and lives this one trip and the past and future is the pain of the truest he lives.

As for the rest of the cast, they did not make an effort while Jesse as the second cousin played mediocre without much expression. As for the rest of the actors, they were just background to the story.
Is it a good film? And yes and no?
As for the qualities of the trip to Poland, the film is very weak nothing happens and the actors go from point a to point B without much fondness. As for the qualities of the plot of the cousins, where the only meeting was just this trip, the film is very good and I have dissonance.

For the first time in a long time I will not rate a film because it is a brilliant film and at the same time very bad. It's a film where you feel pain during the screening, but also absorb this relationship like a sponge.

I leave the film for you to try to judge. For me this film is difficult and I'm not talking about the subject matter but rather the realization and the plot of the cousins.

Real Pain czyli prawdziwy ból w czasie seansu

Staram się nie oglądać filmów wojennych i z wojenna otoczka, jeśli już na jakiś trafiam to szukam w nim zawsze drugiego dna, szukam zazwyczaj w filmach tematów, które na chwile wyrwie mnie z aktualnego stanu.

Prawdziwy Ból mimo ogólnej otoczki to film depresyjny, gdzie dwóch kuzynów przezywają swój ból na rożny sposób.

Muszę przyznać, ze film w wielu fragmentach ciekawie przestawię relacje kuzynów, gdzie jeden z nich ma ustatkowane życie i jest bogaty, drugi zaś mieszka w piwnicy i próbował popełnić samobójstwo. Kuzyni mimo, ze niedaleko mieszkają to na codzien maja swoje życie i jeden nie zna zbyt już drugiego.

Ból tutaj jest w formie przemijania, tego jak bardzo byli kiedyś zrzuci jak mocno byli ze sobą zawsze i łączyła ich babcia, która zmarła.

O ile jeden kuzyn nie patrzy na wiele rzeczy tak drugi dostrzega to co było ważne, to jak wszystko się zjebalo a on nawet o tym nie wie.

Postanawiają zrobić sobie wycieczkę coś co miało och na nowo zespolić, spojrzeć na świat dawnym wzrokiem i tak wyruszają do Polski.
O ile ustatkowany kuzyn ( mam problem z zapamiętywaniem imion wiec wybaczcie mi) skupia się na aspekcie Bólu jaki jego babcia miała w czasie Holocaustu i probuje zrozumieć drogę jaka przebyła by była wolna, tak drugi kuzyn widzi ta wycieczkę całkiem inaczej on przeżywa ból cały czas, pomimo płaszczyku radości cały czas umiera w środku.

Aspekt wycieczki droga żydowska do Polski pozostawię bez większego komentarza gdyż niewiele się działo, od typowa wycieczka która odhaczyła kolejne punkty.

Real Pain jest dosyć specyficznym filmem drogi, gdybym wczoraj pisał ta recenzje pewnie bym bardzo negatywnie ocenił, jednak to film, który po czasie zaczyna kiełkować i pokazywać druga ścieżkę owego filmu.

Kieran Culkin dostał zasłużonego Oscara, zagrał na wysokim poziomie osobę, która tak naprawę nie ma nic i żyje ta jedna wycieczka a przeszłość i przyszłość to ból najprawdziwsza jaki przeżywa.

Co do reszty obsady to nie postarali się zaś Jesse jako drugi kuzyn zagrał przeciętnie bez większego wyrazu. Co do reszty aktorow, to byli tylko tłem dla opowieści.
Czy to dobry film? I tak i nie?
Jeśli chodzi o walory wycieczki do Polski to film jest bardzo słaby nic się nie dzieje i aktorzy przechodzą z punktu a do punktu B bez większego zamiłowania. Co do walorów wątku kuzynów, gdzie jedynym spotkaniem była właśnie ta wycieczka to film jest bardzo dobry i mam dysonans

Pierwszy raz od dawien nie ocenie filmu bo to genialny film i zarazem bardzo kiepski. To film gdzie czujesz ból podczas seansu, ale i wchlaniasz ta relacje niczym gąbka.

Film pozostawiam wam spróbujcie ocenić. Dla mnie ten film jest trudny i nie mówię o temat a raczej o realizacje i wątek kuzynów.