How people collectively destroyed the discussion about culture... / Jak ludzie wspólnie zniszczyli dyskusję o kulturze...
... So my comment on the Variety article. I highly recommend reading it because the author did a good job. However, I will approach this topic from a slightly different angle. My comment is an alternative version of the article I started writing 2 weeks ago. Shorter, less detailed, less antagonizing. I probably missed a few issues, but there are new ones that I didn't think about a week ago. That's the nature of inspiration, hehe.
The problem has grown thanks to the left, the right, conservatives, progressives, people who abuse emotional arguments, people who consider them irrelevant, people who deal with things that do not concern them and other groups, I think I mentioned most. As the popular proverb of the younger generation of Poles says, "it was shitty, but stable. 2/10". Everything started to go wrong more or less when corporations wanted to earn extra money. Instead of creating new franchises or at least clearly separating themselves from old films or series (being devil's advocate, I could defend this, but not in a situation where it is done at the lowest cost), they made content of poor, rubbish, poor or simply below expectations quality and they were surprised by the criticism.
The topic was picked up by fan and independent media, their inferior substitutes and fan pages, which, in turn, wanting to improve their reach, began to look at what television was doing (yes, television is one of the main culprits in laying the foundations for pathological content from YouTube). As I have said many times, humans are monkeys who copy others. Additionally, we want to be better than "them", so we either do aggressive click-bait or spam. Or we do both at the same time, adding something else to it. What can go wrong when you give people a free hand without any rules or regulations... Everything. Therefore, the law (at least the basic one and it can be done without any major problems) should be simple and understandable, and people should be treated fairly (i.e. equally).
There were more and more frequent arguments between fans, which were less and less reminiscent of the old console fan wars, DC vs. Marvel, DotA vs. LoL, WarCraft vs. WarHammer, etc. but more and more often bringing to mind arguments in bars after drinking a few beers. I have poured high-octane gasoline into such discussions over the years, probably for the same reason as most people - my own frustrations. I'm not proud of this fact, but it's a different, several hundred times bigger and more complex problem that has been going on for centuries. Companies and studios will learn to use this over time, just as the ancient Romans used the Divide et Impera principle. For now, they did not know the topic and continued to produce content. And since we were at the stage of streaming development, expansion of cinemas and more content, the number of opportunities for arguments, outrage in comments, or just plain anger increased dramatically. How many times have we heard something like: "those leftists from Hollywood / those conservative yokels from Hollywood..." - to be fair, let me add that we heard it noticeably more often 1. On the other hand, it is difficult to deny the validity of these arguments, because the changes were made mainly on anger to traditionalists and to new fans who wanted to see the universe they knew with the aspects they liked (minorities, more focus on emotions, less emphasis on internal and external consistency, logic in some aspects, more controversy). On the other hand, the right (or studios making content for conservative audiences) did exactly the same by whitewashing (changing the skin color of Asians, Blacks, Latinos to the traditional white).
For simplicity, I limited them to the left and right, although I note that most of the people involved are people of the middle who do not have crystallized political and social preferences / ideology. I can understand it as "what happens in Vegas stays in Vegas". I mean, we argue on the Internet, it stays on the Internet. It's not nice, but if we can't do otherwise, let's at least limit the damage. Both sides had and still have their reasons in this dispute. Likewise, both sides were talking nonsense about certain matters. Not to mention deliberately provoking the other side. Even though I am a right-wing liberal, I changed my mind at least on a few issues regarding films because I was convinced by the arguments of content creators with leftist views/closer to the left. I also noticed the cynical lies of the right and how they exploit various people's weaknesses or simply manipulate (the left and all other people are no different here, by the way) to push their narrative.
I stopped tolerating it when "fans" (or rather, pseudo-fans) started attacking creators, actors, etc. on their websites, social media, etc. I fully support criticism and pointing out people who screwed up specific aspects, e.g. in the form of reviews or opinions. To some extent, I can tolerate repeating this criticism too often, because it is within the limits of freedom of speech. What it doesn't include is violating anyone's privacy, unless it's some bandit. I remember when Rian Johnson's SW came out (the best and only part of the new trilogy that doesn't make me vomit). I remember how at the beginning I laughed at Rose, who in one scene looked like someone who had eaten two large kebabs with a double portion of meat and was running with terror in her eyes to the toilet for an obvious purpose. Feel free to criticize me, but that's exactly the image I had in my head when she was going to save Finn. I wrote my impressions on Facebook and went to play on PS3, turned on one of my favorite film podcasts on YT and felt a feeling that I rarely feel. It was a shame. But not shame because of my behavior, but shame and embarrassment caused by the reaction of people who started calling actress Rose names. I don't remember what the insults were, but at this point my tolerance ends. Actress Rose may hear while shopping in the morning that her role in the movie was hopeless - that's the price of freedom of speech. However, in his private space (and his own fanpage / website is that), he has the right to peace. What frustrated people with too much free time couldn't understand. I would like it to be a single case, but unfortunately attacking private profiles has become more common - more details can be found in the article on Variety.
A little earlier (it's hard for me to place it in any specific place on the timeline), streaming services started sending episodes to reviewers for review, just like game developers do. I used to enjoy watching such initial impressions, but I don't anymore. Why? Because many channels lied about the quality of a given product. I don't want to point out specific channels, but many of them. are the top pop culture channels in Poland (I will make an exception for NK - I am not talking about them, I have my complaints about the hosts, but apart from excessive praise of MCU productions of their time, they are honest in assessing the content). According to them, The Witcher 2 was a good series and they did Olympic tricks to justify it. Or the example of a Polish game - Cyberpunk 2077. It was funny to watch the reviews of "professional reviewers" and then those of amateurs who did a much better job of presenting numerous errors. But the phenomenon of bribing for evaluation is nothing new. I remember how one of the editors of the largest gaming magazine in Poland said that his colleagues from the editorial office willingly took bribes for favorable game ratings. While in times when the Internet was not so common and we had time to cool down after reading more or less numerous lies, today it is impossible. I.e. yes, just don't watch videos from such reviewers.
Remember when I talked about fan sites that noticed it and started making money from it? Well, corporations started to capitalize on hatred and other negative emotions. It's gotten to the point where we've gone back to an old marketing rule that seemed to have been forgotten in the mainstream (because this rule is sometimes applied in the gray market or smaller places as long as it ensures more profits than losses) - "It doesn't matter what they say, as long as they say ". Or should I rather say (the owner of this comparison is Oscar from NK on YT) - "If they can't talk positively about us, let them at least say it!" And as someone who studied marketing in college, I can attest to this.
The rest is history in progress. Some parts I left out on purpose so as not to copy from Variety, some things I ignored despite my previous intentions (I didn't want to antagonize the sites by giving more examples of malicious activity, so I cut them out). I just wanted to describe the problem from a different perspective and show that each of us contributed or could have contributed to it. And that blaming only the right wing, grifters and critics is like observing an iceberg from the perspective of the Titanic - you only see what you want to see. Well, it's also the fault of being stuck in information bubbles, which is why I also recommend, when it comes to pop culture, from time to time listen to people with whom we disagree. If only for mental hygiene and not to stick to your beliefs.
... Czyli mój komentarz do artykułu Variety. Bardzo polecam go przeczytać, bo autor zrobił dobrą robotę. Ja jednak podejdę do tego tematu od nieco innej strony. Mój komentarz to taka alternatywna wersja artykułu, który zacząłem pisać 2 tygodnie temu. Krótszy, mniej szczegółowy, mniej antagonizujący. Pewnie pominąłem kilka kwestii, ale doszły za to nowe, o których nie pomyślałem tydzień temu. Taka jest natura weny, hehe.
Problem rósł dzięki lewicy, prawicy, konserwatystom, progresywistom, ludziom którzy nadużywają argumentów emocjonalnych, ludziom którzy uważają je za nieistotne, osobom które zajmują się rzeczami które ich nie dotyczą i jeszcze innym grupom, wydaje mi się że wymieniłem większość. Jak to mówi popularne przysłowie młodszego pokolenia Polaków "było chujowo, ale stabilnie. 2/10". Wszystko się zaczęło psuć mniej-więcej w momencie, gdy korporacje zapragnęły mieć dodatkowy zarobek. Zamiast tworzyć nowe franczyzy lub przynajmniej wyraźnie się oddzielać od starych filmów, serii (będąc adwokatem diabła, mógłbym tego bronić, ale nie w sytuacji, gdy robi się to najmniejszym kosztem), robili kontent nędznej, śmieciowej, słabej lub po prostu poniżej oczekiwań jakości i dziwili się krytyce.
Temat został podchwycony przez fanowskie i niezależne media, ich gorsze namiastki oraz fanpage'y, które z kolei chcąc poprawić własne zasięgi, zaczęły patrzeć na to, co robi telewizja (tak, to telewizja jest jednym z głównych winowajców w kwestii stworzenia podwalin pod patologiczny content z YouTube). Jak już wielokrotnie mówiłem, ludzie to małpy, które kopiują innych. Dodatkowo chcemy mieć lepiej niż "tamci", więc albo robimy agresywne click-baity albo spamujemy. Albo robimy i to i to jednocześnie, dodając do tego coś jeszcze. Co może pójść nie tak, gdy da się ludziom wolną rękę bez jakichkolwiek zasad i reguł... Wszystko. Dlatego prawo (przynajmniej to podstawowe i da się to zrobić bez większego problemu) powinno być proste i zrozumiałe, a ludzie powinni być sprawiedliwie (Czyli równo) traktowani.
Coraz częściej dochodziło do kłótni między fanami, które coraz mniej przypominały dawne wojny fanów konsol, DC vs Marvel, DotA vs LoL, WarCraft vs WarHammer etc. za to coraz częściej przywodząc na myśl kłótnie w barach po wypiciu kilka piw. Sam przez lata obficie podlewałem takie dyskusje wysokooktanową benzyną, pewnie z tego samego powodu co większość ludzi - przez własne frustracje. Nie jestem z tego faktu dumny, ale to inny, kilkaset razy większy i bardziej złożony problem, który ciągnie się od wieków. Firmy i studia z czasem nauczą się to wykorzystywać, tak jak już starożytni Rzymianie wykorzystywali zasadę Divide et Impera. Póki co nie znali tematu i dalej produkowali content. A że byliśmy na etapie rozwoju streamingu, rozbudowy kin i większej ilości contentu, to lawinowo wzrosła ilość okazji do kłótni, oburzania się w komentarzach, czy zwykłego wkurzenia. Ile to razy usłyszeliśmy coś jak: "te lewaki z Hollywood / te konserwatywne kmioty z Hollywood..." - dla uczciwości dodam, że zauważalnie częściej słyszeliśmy to 1. Z drugiej strony, trudno odmówić słuszności tym argumentom, bo zmiany był dokonywane głównie na złość tradycjonalistom i dla nowych fanów, którzy chcieli zobaczyć znane sobie uniwersum z aspektami, które lubią (mniejszości, większe skupienie na emocjach, mniejszy nacisk na wewnętrzną i zewnętrzną spójność, logikę w niektórych aspektach, większą kontrowersję). Z drugiej strony, prawica (lub studia, robiąc content pod konserwatywnych odbiorców) robiła dokładnie to samo stosując whitewashing (zmiana koloru skóry Azjatów, Czarnoskórych, Latynosów na tradycyjny biały).
Dla uproszczenia, ograniczyłem ich do lewicy i prawicy, aczkolwiek zaznaczam że większość ludzi w to zaangażowanych to ludzie środka, który nie mają skrystalizowanych preferencji polityczno-społecznych / ideologii. Mogę to zrozumieć na zasadzie "to co było w Vegas, zostaje w Vegas". W sensie, kłócimy się w internecie, zostaje to w internecie. Nie jest to fajne, ale skoro nie potrafimy inaczej, ograniczmy chociaż szkody. Obie strony miały i mają swoje racje w tym sporze. Tak samo obie strony pieprzyły głupoty w pewnych sprawach. O celowym prowokowaniu drugiej strony nie wspominając.Sam mimo że jestem prawicowym liberałem, to przynajmniej w kilku sprawach dotyczących filmów, zmieniłem zdanie go przekonały mnie argumenty twórców contentu o lewicowych poglądach / bliższych lewicy. Dostrzegłem też cyniczne kłamstwa prawicy i to jak wykorzystują różne słabości ludzi lub zwyczajnie manipulują (lewica i wszyscy inni ludzie w żadnym stopniu się tutaj nie różnią, tak przy okazji), by przepchnąć swoją narrację.
Przestałem to tolerować w momencie, gdy "fani" (czy raczej, pseudo fani) zaczęli atakować twórców, aktorów etc. na ich stronach www, social mediach itd. W pełni popieram krytykę i wytykanie z palca ludzi, którzy spieprzyli konkretne aspekty, np. w formie recenzji lub opinii. Jestem w stanie do pewnego stopnia tolerować zbyt częste powtarzanie tej krytyki, bo to się mieści w granicach wolności słowa. Co się w niej nie mieści, to naruszanie prywatności dowolnej osoby, o ile nie jest to jakiś bandyta. Pamiętam jak wyszedł SW od Riana Johnsona (najlepsza i jedyna część nowej trylogii, która nie powoduje u mnie odruchu wymiotnego). Pamiętam jak na początku śmiałem się z tej Rose, która w jednej scenie wyglądała jak ktoś, kto zjadł dwa duże kebaby z podwójną porcją mięsa i biegnie z przerażeniem w oczach do toalety w wiadomym celu. Możecie mnie krytykować, ale dokładnie taki miałem obraz w swojej głowie, gdy leciała uratować Finna. Napisałem swoje wrażenia na Facebooku i poszedłem grać na PS3, włączyłem sobie jeden z lubianych przeze mnie filmowych podcastów na YT i poczułem uczucie, które tak rzadko czuję. Był to wstyd. Ale nie wstyd z powodu mojego zachowania, a wstyd i zażenowanie wywołane reakcją ludzi, którzy zaczęli wyzywać aktorkę Rose. Nie pamiętam jakie to były wyzwiska, ale w tym momencie moja tolerancja się kończy. Aktorka Rose może słuchać podczas porannych zakupów, że jej rola w filmie była beznadziejna - taka jest cena wolności słowa. Natomiast w swojej prywatnej przestrzeni (a własny fanpage / strona nią jest), ma prawo do spokoju. Czego nie byli w stanie zrozumieć sfrustrowani ludzie z nadmiarem wolnego czasu. Chciałbym by to był pojedynczy przypadek, ale niestety atakowanie prywatnych profili stało się powszechniejsze - więcej szczegółów macie w artykule na Variety.
Nieco wcześniej (trudno mi to umiejscowić w jakimś konkretnym miejscu na osi czasu), serwisy streamingowe zaczęły wysyłać odcinki recenzentom do oceny, tak jak to robią developerzy gier. Dawniej oglądałem takie wstępne wrażenia z przyjemnością, ale przestałem. Dlaczego? Bo mnóstwo kanałów kłamało na temat jakości danego produktu. Nie chcę wskazać konkretnych kanałów, ale wiele z nich. to topowe kanały o popkulturze w Polsce (zrobię wyjątek dla NK - nie o nich mówię, mam swoje zarzuty względem prowadzących, ale pomijając nadmierne chwalenie produkcji MCU swojego czasu, uczciwie podchodzą do oceniania contentu). Wg nich Wiedźmin 2 to był dobry serial i robili iście Olimpijskie fikołki byleby to uzasadnić. Albo przykład polskiej gry - Cyberpunk 2077. Zabawnie oglądało się recenzje "profesjonalnych recenzentów", a potem tych amatorskich, którzy zrobili znacznie lepszą robotę, przedstawiając liczne błędy. Ale samo zjawisko łapówki za ocenę, to nic nowego. Pamiętam jak jeden z redaktorów największego pisma o grach w Polsce, mówił że jego koledzy z redakcji chętnie brali łapówki za korzystne oceny gier. O ile w czasach, gdy internet nie był tak powszechny i mieliśmy czas, by ochłonąć po przeczytaniu mniej lub bardziej licznych kłamstw, o tyle dzisiaj jest to niemożliwe. Tzn. jest, wystarczy nie oglądać filmików od takich recenzentów.
Pamiętacie jak mówiłem o fanowskich stronach, które podpatrzyły i zaczęły na tym zarabiać? No to korporacje zaczęły kapitalizować hate, nienawiść i inne negatywne emocje. Doszło do tego stopnia, że wróciliśmy do starej zasady marketingu, która zdawała się być zapomniana w mainstreamie (bo ta zasada jest czasem stosowana w szarej strefie lub mniejszych miejscach, o ile zapewni więcej zysków niż strat) - "Nie ważne co mówią, byleby mówili". Czy raczej powinienem powiedzieć (właścicielem tego porównania jest Oscar z NK na YT) - "Jeżeli nie mogą mówić o nas pozytywnie, to niech chociaż mówią!". I jako ktoś, kto uczył się marketingu na studiach, mogę to potwierdzić.
Reszta to historia która trwa. Niektóre fragmenty celowo pominąłem, by nie kopiować od Variety, niektóre rzeczy zignorowałem mimo wcześniejszych zamiarów (nie chciałem antagonizować stron, podając więcej przykładów szkodliwej działalności, więc je wyciąłem). Chciałem tylko opisać problem z innej strony oraz pokazać, że każdy z nas się do tego dołożył lub mógł dołożyć. No i że zwalanie wyłącznie na prawicę, grifterów, krytyków, jest jak obserwowanie góry lodowej z perspektywy Titanica - widzi się tylko to, co chce się widzieć. No ale to też wina tkwienia w bańkach informacyjnych, dlatego zalecam również w kwestii popkultury, od czasu do czasu posłuchać ludzi, z którymi się nie zgadzamy. Choćby dla higieny umysłu i po to, by się nie zasiedzieć ze swoimi przekonaniami.
The origins of the modern culture war are hard to pinpoint, but to me Occupy Wall Street was a significant milestone. In 2011 America was still dealing with fallout of the Bush presidency. The destruction of the World Trade center, endless wars, the weaponization of the mainstream media, increasing amounts of paranoia, the financial crisis and out in the open corporate corruption. You name it. Meanwhile the growing influence of Social Media had been a significant factor in terms of getting Barack Obama elected. All that jazz about Hope and Change, him winning a Nobel Peace Prize and then... nothing. The wars kept on going and Wall Street kept on making profits. Unethically so.
Mind you, the idea of actually changing things was still fresh and so a bunch of activists set out to take some those lofty campaign promises at face value. Obviously they weren't actually true and ultimately the protests collapsed underneath their own weight. No clear goals, purity spirals, and the emergence of the modern social justice warrior. Then people moved on, the police took control and that was that. A failed revolution, but a significant one. Why? Despite Occupy falling apart it was still a fairly successful grassroots movement addressing a significant issues. Questions about big finance and its influence in politics, lobbyism and so on. Less so questions about preferred pronounts and empty virtue signaling. Most importantly, it was bound to happen again eventually.
So what does that have to do with pop culture? It seems like one of the conclusions corporate America drew from Occupy Wall Street was to start virtue signaling themselves. Obviously Nestle, Monsanto, and Halliburton didn't actually want to change, instead they settled for adopting rainbow flags, pronouns and diversity representatives. None of that matters in terms of getting food on the table, nonetheless it sounds nice and keeps people from burning your buildings down. Well, generally speaking. Now you've got the military industrial complex doing pride parades and everybody is busy discussing pronouns instead of you stealing ground water. Nobody cares! Even better, the activists are now attacking whoever is attacking YOU! Perfect!
Enter Disney. Eventually the Mouse started adopting the same approach, alongside other media companies including Netflix. I think the latter might been a little earlier in that regard, either way it started to gain traction. I suppose partially because hiring practices also started to shift and there being an increasing amount of "activists" ending up in positions of power themselves. Or creative control for that matter, which lead to some kind of runaway effect of increasing amounts of activism. The first lesbian to do this, the first person of color in a wheelchair doing that, the first trans writer to direct a straight to video sequel. That stuff.
As an afterthought: The whole escalation of the last recent few years seems like logical conclusion to the events that were set in motion decades earlier. The rise of Trump, MAGA, the backlash against that. It all seems like some kind of vicious feedback loop. Both sides are feeding on eachother and the more emotions people invest the worse it will get.