Film jenerik olarak isimlerin gösterilmesi ve geri sayım gibi olan tokmak sesleri ile başlıyor ve karakterin gözlerini açmasıyla da tam anlamıyla başlamış oluyor. Bence bu tam bir klasik. Filmleri bu tarz davranışlar başlatıp ve bitirmekle her hangi bir sorunum yok fakat çok bayağılaşmadı mı artık? El Hoyo, bir 2019 filmi olduğundan bu akımın zirvesi olduğunu düşündüğüm bir dönemde bu normal olabilir elbette, bir yandan da bunu o kadar çok gördüm ki biraz daha maruz kalırsam hiç izlemeden kapatacağım eski ya da yeni demeden.

Bu tatlı insanın böyle tatlı göründüğüne bakmayın, filmin ilerleyen dakikalarında içinden minik bir şeytan çıkıyor.

Hayatta kalmaya çok odaklanmış bu huysuz adam etliye sütlüye dokunmayan tiplerden. Karşısındakinin fiziksel gücünün en az olduğu zamanda saldırmaya hazır olduğunu net bir şekilde görebiliyorsunuz. O sinsilik var biraz.

Goreng yeni uyandığında neye bulaştığını anlamak için bence gayet mantıklı sorular sorarken bu sistemde kalan son iki ayını bitirmeye çalışan Trimagasi o kadar sinir bozucu cevaplar verdi ki, özellikle de "Belli ki." diyerek. Evet, sorduğu soruların cevapları kendi kendine anlayamayacağı şeyler değildi elbette ama fazladan sinir bozucu olmaya çalışıyormuş gibi geldi bana.

^Gregor

İlk bir ay her katılımcıya verilmiş bir nesne seçme hakkında Gregor'un seçtiği kitabı hem sesli hem de kendi içinde okuyarak, bazen çıplak yoga yaparak bazense de alt katta bulunanların vahşiliklerine tanık olarak geçti.

Sizin üstünüzde bulunan katların artıklarını, pisliklerinden arındırarak hayatta kalmanıza yetecek kadar yemek yemeye çalıştığınızı bir düşüncenize. Bir de her ay değişen katlarla birlikte şansınıza bağlı olarak bulunduğunuz kata hiç yemek ulaşmaması kesin. Gözlemlediğim kadarıyla 100. katın altına yemek neredeyse hiç ulaşmıyor ve toplam 333 kat var.

Geçen her günde biraz daha olaylar karışırken ilk günlerden birinde Gregor sonraya saklamak için bir elma koydu cebine ve platform aşağı indikten sonra cebindeki elmadan dolayı odanın sıcaklığı öyle bir arttı ki nefes dahi alamadı. Trigamasi bunun sebebinin cebindeki elma olduğunu söyledi ve hemen ardından da Gregor elmayı platforma doğru fırlattı.

Platform düzeninin amacı insanlara kolektif bir yardımlaşma bilinci yaratmaya çalışmak. Aslında güzel bir amaç FAKAT Moslow Amcanın ihtiyaçlar hiyerarşisi devreye girdiğinde insanların kolektif bilinç taşıyabilmesi imkânsızlaşıyor. Bireysellik daha da ön plana çıkıyor. Barınma ile sorunu olmayan birisi ilk önce güvenliğine dikkat eder. Bu durumda da aynı katta bulundukları insana güvenmek zorundalar fakat aynı zamanda da güvenemezler.

Bir de bu güvenme durumunu geçelim, yemek. Açken kattaki diğer insan potansiyel katil ve aynı zamanda da yemektir. Ki film boyunca da buna birçok kez şahit oldum.

Bu sahnede ise yeni başlayan ayla birlikte katı değişen ikili 171. kata düşüyor. Yani bu da yemek yok demek. Huysuz Trigamasi uykudayken Gregor'u tamamıyla bağlıyor ve yemeye hazırlıyor. Hatta birkaç gün buna direnmeye çalışıyor ama bir süre sonra kasık tarafına yakın bir yerden kesmeye başlamışken biri Gregor'u kurtarıyor. Bu kurtarıcı sonla oldukça alakalı olduğu için detay vermeyeceğim 😁

Bu kurtarıcı Trigamasi'yi öldürüyor ve Gregor bir süre Trigamasi'yi zorlanarak da olsa yedi. Yeni ay başında karşısına gelen kadın ve yanına seçme hakkını çok sevdiği köpeğini alarak bence harcıyor. Hatta bu köpek yüzünden başları derde girdiği de oluyor çünkü bir parça yemeği alıp kaçıyor.

Bu Panna Cotta'da bir kıl görüyor şef. Hani platformdan aşağıya kadar ulaşmayan ama Michelin restoranları düzeyinde hazırlanan yemeklerden birinde. Tabii saçı düşen kişinin sonu da iyi olmuyor. Böyle bir sistemde iyi yemek hazırlamaya çalışmak da bambaşka bir şey olsa gerek.

Bu yüzden de bu sistemin kötü olduğunu, insanları yamyamlığa sürüklemekten başka bir işe yaramadığını anlatabilmelerinin yolunun yukarıya hiç dokunulmamış bir yemek olduğunu söylüyor bilge birisi. Onlar da bunu gerçekleştirmek için en alt katta kadar platformla birlikte iniyorlar. Ve Pano Cotta'yı bütün zorluklara rağmen korumayı başarıyorlar. Fakat 333. katta karşılarına hiç beklemedikleri bir şey çıkıyor. Bu yazının başlangıcında bahsettiğim kurtarıcının kızına ulaşıyorlar.

Kız da aç olduğu için "Panna Cotta bizim mesajımız." diyerek hayatları pahasına korudukları tatlıyı kıza yediriyorlar. Tabii bununla birlikte artık mesajları "O bizim mesajımız." oluyor çünkü platformun kurucuları 16 yaşından küçük birisinin olmaması konusunda oldukça tutucular.

Bundan sonrası zaten ucu açık bırakılmış bir son oluyor.

Aslında film ilk izlenimde gayet iyi. Yeterli gerilim, aksiyon, gizem var. Benim tabirimle de iç gıdıklayıcı şeyler de var. Tekrarlıyorum kendimi biraz ama peki ikinci kez izlenir mi? Kesinlikle hayır. Aynı tadı vermiyor. Bir de sonunun bu kadar açık uçlu olması ve ikinci filmin olmaması oldukça sinir bozucu. Evet, başrolün deneyimleri ön planda ama aynı şekilde sistemdeki gelişmeler veya değişimler hakkında da eklemeler olsaymış çok daha beğenebilirdim.

IMDB puanı 7 olan bu film bence bir 7'den çok 5.5 ya da 6'lık. Gerilim, korku ve bilim kurgu için çok da kötü değil gibi. Bu elementlerin üçü yan yana geldiklerinde çıta çok yükseliyor sanırım. Bu filmde çıtayı bazı detaylardan dolayı geçememiş gibi.

Evet, bugünlük benden bu kadar. Beynim yanmaya başladı. Fiziksel olarak oldukça gerilmiş hissediyorum. Bunun sebebi de büyük ihtimalle soğuk. O yüzden kendimi daha fazla zorlamadan kaloriferi açıp yorgan altına gireceğim 🤣 Kitabımı ve yeşil çayımı 😒 unutmadan tabii ki.

Kendinize dikkat edin, sağlıklı kalın ve lütfen unutmayın ki;

Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.

Hello everyone!

How are you doing? I hope you are well, trying to be well. I have been trying to adapt to the cold for a while. At some point, I consciously try to lower my body temperature to a lower level than in the summer. Maybe it may sound a little strange, because I have never heard of anyone else doing such a thing. I started doing this after I had hypothermia twice, so as not to be exposed to very serious temperature changes.

Anyway...

When it was this cold, I said to myself; "Beril, it's time for you to watch a film with your thin fleece and coffee." And what did I do? Of course, I watched it. Since New Year's Eve was approaching and I didn't like to watch things with the theme of "Love is Different in November", I went looking for something a little suspenseful and a little tickling. Of course, it wasn't that tickling, but the film I found was;

El Hoyo, The Platform

El Hoyo, translated into English as The Platform. Actually, I have to admit that I saw this film when it was first released. Is it a film to watch again? Probably not. I definitely didn't feel as uncomfortable as the first time I watched it. In fact, I forgot most of the details. At some point, it was like I'd never seen it. It was good with my coffee.

And I think I'd better make a warning about the film. There is brutality in the film. There are behaviours that can be considered cannibalism. Other behaviours are what we can see in every action or horror movie. I will also talk about the film without avoiding giving details about it. So it will be full of spoilers 😁

Now that my warning has been given to the best of my ability, let's move on.